Tijdens onze reis door Zuid-Afrika is Addo Elephant National Park onze eerste ervaring met een Afrikaans wildlifepark. Om er te komen, rijden we over de eindeloze N2 die na Plettenberg dodelijk saai is. Een onvermijdelijke en spannende onderbreking is de Bloukransbrug, die op een hoogte van 216 meter boven de Bloukransrivier hangt op de grens tussen de provincies West-Kaap en Oost-Kaap. Het is ‘s werelds grootste enkele spanboogbrug en tevens de locatie van de hoogste bungeejump ter wereld.
Het gehucht Addo stelt met de spreekwoordelijke twee huizen en een benzinepomp (altijd handig) niets voor, maar is onze uitvalsbasis. We verblijven er in Homestead B&B, op een steenworp afstand van de ingang van het nationaal park. We zijn zenuwachtig om de nieuwe ervaring. Op internet hebben we prachtige plaatjes gezien. We weten dat we er vroeg naartoe moeten gaan, voor de meute uit en ook voor het warmste moment van de dag als veel dieren verkoeling zoeken op plekken die wij niet kunnen zien. De toegang verloopt eenvoudig, net een pretpark. Alleen kunnen we hier verder rijden met onze auto. We krijgen een boekje mee over alles waar dit wildlifepark rijk aan is en waarin we kunnen afvinken welke dieren we krijgen te zien. Stapvoets rijden we over het asfalt. De begroeiing is laag, dus we kunnen tot ver over de uitgestrekte vlakte kijken. We wanen ons alleen, want er is nog geen andere auto te bekennen. We wanen ons ook al lang en breed in het park, met het afvinklijstje in de aanslag, als we nog een poort met wildrooster door moeten. Oh, oké dan.
Het is zo vroeg in de ochtend al hartstikke warm en hoewel het wordt afgeraden (er lopen leeuwen rond), houden we onze ramen open. We zijn blij met het briesje, maar het is wel heel erg stoffig. De verschillende soorten en kleuren poep zijn een tijdje het enige dat wijst op de aanwezigheid van dieren. Enorme mestkevers zijn er maar druk mee. De eerste ‘echte’ dieren die we zien zijn wrattenzwijnen en hartebeesten. En een reuzenschildpad! Dat vinden we al bijzonder. Wat volgt zijn waterbuffels (van héél dichtbij) en zebra′s. Prachtig. Ondanks de naam van het park is het niet zo dat we ons een breuk struikelen over de olifanten. Sterker nog, we hebben de moed eigenlijk al een beetje laten zakken, als we in een flauwe bocht ineens een olifantenhoofd uit de bosjes zien komen. We schrikken een beetje, want hij is wel heel dichtbij en hij blijkt niet alleen. Daarna kan het niet meer stuk; de ene olifant na de andere, sommige van heel erg dichtbij. De meeste staan een beetje van de weg af tussen het struikgewas. Een enkele loopt over het asfalt en moeten we van heel dichtbij passeren. Dat doen we natuurlijk heel rustig en het is magisch om het enorme dier in de prachtige ogen te kunnen kijken, terwijl we duidelijk het zand onder zijn voeten horen schuren.
Als de weg een grote zandvlakte kruist, zien we van rechts een enorme sliert olifanten naderen. Die is meer mensen opgevallen en voor het eerst zien we een aantal andere auto’s bij elkaar. Er zitten veel kleintjes bij de kudde. Als de kudde de auto’s nadert, laat een uit de kluiten gewassen stier met luid getetter en klapperende oren aan ons weten dat er met hem niet te sollen valt. De kudde loopt naar een waterplaats, waar ze met honderden tegelijk een bad nemen. Ge-wel-dig!! We kunnen geen genoeg krijgen van het fantastische en ook grappige badtafereel van met name de kalveren.
Als we op weg zijn naar de uitgang betrekt het en gaat het zelfs een beetje regenen. De stokstaartjes zijn hier niet zo blij mee en vluchten hun holletjes in. Grappig om te zien. We eten in het restaurant van het park, waar het hoofd van de legendarische olifant Hapoor (hij heeft een flinke hap uit zijn oor) over de gasten uitkijkt. We hebben een superdag gehad!
