Walvisspotten in Hermanus

Langs de kust rijden we in één keer naar Hermanus, zo′n 125 km van Kaapstad. We zijn er lekker op tijd en zien meteen de eerste walvis vlakbij de kust! Nou ja, een vin ervan.

We parkeren snel de auto om verder te kijken. Hier staat Hermanus om bekend, het is de beste plek ter wereld om vanaf het land walvissen te spotten. Na het inchecken bij het appartement zien we pas dat er een grote groep mensen langs de wal staat. We lopen er naartoe en zien een stuk of vijf walvissen voor de kust, op een meter of 100 afstand. Sommige luieren alleen maar, andere springen af en toe omhoog. Je moet net geluk hebben om op het juiste moment de goede kant op te kijken en je fotocamera paraat te hebben. Negen van de tien keer hebben we dat dus niet. Na een uurtje houden we het voor gezien. Het is hier veel warmer dan in Kaapstad, heerlijk. Bij het toeristenbureau vragen we waar we een whalewatch boottocht kunnen boeken. Dat blijkt bij de nieuwe haven, aan de andere kant van het stadje. We rijden er naartoe. Er blijkt nog plek zat voor morgen, maar we moeten de goede keuze maken tussen een lage boot of een met een bovendek. We laten ons leiden door foto′s van walvissen die tot vlak naast de boot komen en bijna aan te raken zijn en kiezen voor een lage boot. Vanaf de hoge boot kun je er dan niet bij. We besluiten om morgen de excursie van 12:00 uur te nemen, 9 uur vinden we net wat te vroeg. Terug in het centrum lunchen we heerlijk bij Mugg & Bean, terwijl het buiten even kort regent. Daarna lopen we nog wat rond. De walvissen zijn er nog steeds. We doen een boodschap om zelf te koken en komen daarna de deur niet meer uit.

 


Hermanus - De walvissen zijn soms ook gewoon vanaf de kant te zien
Hermanus – De walvissen zijn soms ook gewoon vanaf de kant te zien

 

De volgende dag kunnen we een beetje uitslapen, maar nemen ook de tijd voor een korte wandeling langs het water. De walvissen laten zich weer volop zien. Om half 12 melden we ons voor de excursie. We blijken uiteraard niet de enigen. Een olijke donkere man introduceert ons ontspannen in het whalewatchen en legt ons uit wat we kunnen verwachten en hoe we ons dienen te gedragen. Daarna krijgen we zwemvesten en regenpakken aangereikt. Die laatste slaan we af, omdat we zelf “spatdichte” jassen aan hebben. Het is in eerste instantie heerlijk op de boot. Het weer is goed en we hebben de wind mee. Het is alleen lastig om een goede plek te bemachtigen. De eerste walvis (het zijn Southern Right Whales) dobbert rustig in het water. Het is op het eerste oog indrukwekkend, maar er gebeurt helemaal niets. Het lijkt alsof het siësta is voor de dieren. Zelfs een fontein komt er niet uit dit beest. We varen verder de Walker Bay in. Even verderop vaart zo′n boot met een bovendek. Daar moeten we dus zijn. Er liggen twee of drie walvissen rustig in het water. Ze zijn iets beweeglijker dan de eerste: we zien af en toe een vin of een staart en er spuit regelmatig een fontein omhoog. Maar verder gebeurt ook hier helemaal niets en is het van deze afstand – minstens 50 meter – lastig te zien. Mmm…waarschijnlijk is zo′n bovendek in dit geval zo gek nog niet.

 


Hermanus - Onze meest spectaculaire foto van een walvis
Hermanus – Onze meest spectaculaire foto van een walvis

 

Dan is het alweer tijd om de terugweg in te zetten. Als slagroom op het toetje krijgen we nog gezelschap van een paar dolfijnen, maar die verdwijnen ook snel weer. Te snel om vast te leggen op camera. De vaart gaat er nu goed in en nu begrijpen we waarom zo′n halfdichte boot toch een betere keuze is, of in ieder geval de regenpakken die ons werden aangeboden: we zitten op het voordek en we hebben nu wind en golven tegen, waardoor we zeik- en zeiknat worden. Zelfs met onze rug naar het water is er geen houden aan en moeten we alles in het werk stellen om de camera′s droog te houden. Drijfnat komen we weer in Hermanus aan. Gelukkig schijnt de zon volop en kunnen we samen met een aantal andere slachtoffers onze kleren te drogen leggen. De camera′s doen het gelukkig nog gewoon. We kunnen er wel een beetje om lachen. Na een halfuurtje is het wel weer even goed en keren we terug naar het appartement. ′s Avonds eten we echt Afrikaans eten in een restaurantje: John neemt boboti en Patricia iets met veel rijst en groente. Het smaakt goed, maar is toch niet zo heel erg bijzonder.

 

[twitter_stream template=”list” search=”Hermanus+AND+Afrika” lang=nl count=5]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.