Over de toeristische kustroute rijden we van Albufeira via Aljezur naar Lissabon. We rekenen erop dat we de hele dag onderweg zijn, dus eigenlijk is ons vertrek om 10:30 uur uit Albufeira al aan de late kant.
Rond Lissabon is het druk op de weg; we zijn pas laat in de middag bij ons hotel in de 25 km verderop gelegen toeristenplaats Estoril. Hiervandaan verkennen we de komende dagen Lissabon en omgeving. Hoe rossig we ook zijn, we moeten nog op pad voor wat te eten. Ons hotel blijkt niet echt in een levendige wijk van Estoril te staan, maar bij toeval lopen we langs het treinstation en treffen we een geschikte plek om te eten aan de kilometers lange Esplanade.
Een retourtje naar Lissabon kost een habbekrats. Ruim een half uur later stappen we uit op het centraal station Cais do Sodré, waarvandaan het een korte wandeling is naar het mooiste en beroemdste plein van Lissabon: Praça do Comércio aan de rivier de Taag. Het standbeeld van Koning Jozef I in het midden van het plein en de Arco Triunfal da Rua Augusta daarachter zijn beeldbepalend tussen de gele gebouwen. De oude gele trams maken het plaatje helemaal compleet. Vanaf het plein lopen we onder de triomfboog het gezellige voetgangersgebied van de wijk Baixa in. We komen zo langs de Elevador de Santa Justa bij het Praça Dom Pedro IV uit.
Van de elevadors (liften) staan er een stuk of vier in de stad. Voor de stadsbewoners zelf is het heel normaal om via een lift steile straatjes te overbruggen; toeristen gebruiken ze vooral voor het uizicht. Door het stalen frame hebben ze wat weg van kleine Eiffeltorens. Het monumentale plein Praça Dom Pedro IV (ook wel: Rossio) is een centrale ontmoetingsplaats voor jong en oud. Wij drinken hier een veel te dure cappuccino op het terras van Café Nicola, waar in de glorietijd veel kunstenaars en dichters kwamen. Hiervandaan lopen we ‘achterlangs’, langs het dakloze Convento do Carmo (Carmoklooster), omhoog naar het uitkijkplatform van de Elevador de Santa Justa. Zoveel klimmen was dat niet, dus de lift nemen doe je als toerist puur voor de ervaring. Bovenop hebben we prachtig uitzicht over de stad. Niet ver van de Elevador de Santa Justa eten we voor een paar centen van een prima vegetarisch buffet bij Jardim das Cerejas, al hadden ze de vlam wel wat langer onder de gerechten mogen houden.
Te voet volgen we een deel van de route van de historische tramlijn 28 door de wijk Bairro Alto. De rit met lijn 28 van west naar oost door de mooiste wijken en smalste straatjes van de stad is voor menig nostalgische schrijver een bron van inspiratie geweest. In de kleurrijke kronkelstraatjes komen we langs een tweede ‘lift’, de Elevador da Bica. Dit keer geen kleine Eiffeltoren, maar twee ouderwetse gele trams die de steile Rua da Bica de Duarte Belo op en neer rijden. Al slalommend door deze leuke wijk lopen we weer richting Baixa.
Rechts van Praça do Comércio loopt de route van tramlijn 28 richting de burcht Castelo de São Jorge en de wijk Alfama. We brengen een bezoek aan de kathedraal Sé Patriarcal met de typische vierkante torens en klimmen naar de burcht. Omdat die niet veel meer blijkt dan een paar muren, beperken we ons tot het prachtig uitzicht daarbuiten en lopen we door het aangrenzende knusse, groene woonwijkje Santa Cruz. Alfama staat ook bekend om de smalle straatjes waar de tram soms nét doorheen past, en de vele trappetjes. Er zijn een paar fraaie uitkijkpunten met uitzicht op de Taag en de Ponte 25 de Abril, waar het bij zonsondergang op een terrasje goed vertoeven is.
