Kamperen in Vuurland, het zuidelijkste puntje van Patagonië, kan avontuurlijk en een uitdaging zijn. Buiten de (nationale) parken zijn er namelijk maar weinig officiële campings. En waar die er wel zijn, zijn de voorzieningen minimaal of maar ‘zozo’. Als je weet hoe het is om te kamperen in de VS of Australië…..stel je verwachtingen dan bij ;-). Gelukkig is wildkamperen in heel Patagonië over het algemeen toegestaan, waarbij de website of app van iOverlander je goed van pas kan komen. In dit bericht onze ervaringen met kamperen in Vuurland.
Kamperen in Ushuaia
De uitdaging begon voor ons al meteen in Ushuaia; er is namelijk geen stadse camping. Het vraagt misschien een beetje lef, maar wildkamperen midden in de stad is best mogelijk. Zo stonden wij gewoon een nacht op de parkeerplaats bij het busstation. Handig voor een bezoek aan het toilet van het naastgelegen tankstation ?. Niemand keek raar op of zei er wat van. En hoewel er tot de late uurtjes geluiden waren, voelden we ons er veilig. Een andere optie zijn de grotere parkeerplaatsen links en rechts van het busstation (o.a. bij de kiosken van de touroperators). Wellicht wat betere, comfortabelere plaatsen, omdat er – toen wij er waren – meer campers stonden en een beetje sociale controle natuurlijk geen kwaad kan.
Kamperen in Tierra del Fuego NP
Nu ligt Tierra del Fuego NP gelukkig niet ver buiten Ushuaia, dus dat is een logische plek voor een kampeerovernachting. Maar dan nog: de kampeerplaatsen zijn daar niet meer dan een open plek zonder voorzieningen, op een mobiele toiletunit na.
Vlak voordat je het nationale park in rijdt, bij het station van El Tren del fin del Mundo, ligt ook een kampeerplaats. Vanwege de naam (op de kaart aangegeven als ‘Camping Municipal’) gaan wij ervan uit dat die door de gemeente beheerd wordt. Deze plek is dan ook meer een recreatieplek met bomen en stenen barbecues, waar de lokale bevolking op een mooie vrije dag tijd doorbrengt met de familie. Sowieso is er aardig wat reuring in het seizoen dat de trein rijdt. Soms druk en minder idyllisch dus, maar door de ligging aan het water wel heel fraai en leuk als je met de locals kennis wilt maken. Verder naar achteren, over het water aan de doodlopende weg, ligt een vergelijkbare kampeerplaats, Camping CECU. Het zal ons niet verbazen als deze twee campings bij elkaar horen.
Kamperen langs Ruta 3 (RN3)
Ruta 3 is de enige geasfalteerde weg in Vuurland. Je enige weg uit Ushuaia dus. In de bergen ten noorden van de stad zijn in de zomer legio wandelmogelijkheden door prachtige natuur en naar schitterende plekken als Valle de Andorra, Laguna Esmeralda (zie hier ons verhaal daarover) en het knal turquoise Laguna Celeste. De moeite waard dus om hier een overnachtingsplek te zoeken. Die ‘campings’ zijn er gelukkig ook, al zijn het doorgaans primitieve of eenvoudige (bos)plaatsen met geen of nauwelijks faciliteiten, op een stenen barbecue na. Meestal maar een fractie van de weg af en toch heerlijk in de natuur. In de Valle de Andorra, in het uiterste noorden van Ushuaia, zijn twee min of meer commerciële campings te vinden: Camping La Encantada en Eco camping Kelenkeskes. Verwacht echter geen luxe. Buiten de stad is het gezellig ogende toeristische complex Haruwen (op 10 autominuten van skigebied Cerro Castor) een van de weinige commerciële campings aan Ruta 3. Na onze wandeling naar Laguna Esmeralda wilden wij hier wel overnachten, maar het bleek (nog) gesloten. Begin december is dus niet overal hoogseizoen.
De eerstvolgende mogelijkheid voor een echte camping is dan in Tolhuin, een dorp aan de kop van Lago Fagnano. Hier is een anekdote op z’n plaats, want Camping Hain is niet bepaald een doorsnee camping. Is het een schroot verzamelplaats? Een hippiedorp? Is het een speeltuin? Een scoutingterrein? Een Indianendorp? Vast staat dat deze camping een grote chaotische puinhoop is en je je afvraagt of je wel aan het goede adres bent.
De camping is waarschijnlijk een uit de hand gelopen hobby. Maar de ontvangst is allerhartelijkst, we betalen een schijntje (omgerekend nog geen € 8) en het is prachtig gelegen, direct aan het water. We mogen zelf onze plaats kiezen, al lijken de mogelijkheden groter dan ze zijn omdat overal wel wat in de weg staat. Een lekkere douche na een intensieve dag wandelen of op het water? Uuhh….. Gaan we het opschrijven? Nou goed, wel zo eerlijk. Het douche- en toiletgebouwtje is vervallen. Oud en verroest. Er komt warm water uit de douches, maar we hebben het idee dat we ons met pure diesel hebben gewassen. Nog een positief punt dan maar: we zijn de enige kampeerders en die rust is fijn. Hoe anders is het de volgende ochtend, als de hekken open gaan en een schoolklas kinderen op het terrein wordt los gelaten. De camping heeft waarschijnlijk een grote sociale functie. Juist als wij vertrekken, rijdt een andere 4WD camper het terrein op en neemt onze plaats in. We zeggen beleefd gedag maar houden verder maar wijselijk onze mond.
Verder noordwaarts wordt het niet beter. Commerciële campings zijn er niet, voor zover wij weten zelfs niet in de middelgrote stad Rio Grande. Langs de kust, zo’n 50 km ten zuiden van Rio Grande en vlakbij Cabo Auricosta, wordt wel Camping Norte aangegeven, maar dat is ook weer zo’n weinig uitnodigende plek met een gesloten hek en vervallen gebouwtjes. Je nadert hier de grens met Chili en die steken wij over bij San Sebastian.
Kamperen in Chileens Vuurland
Onze hoop is gevestigd op het havenplaatsje Porvenir, waar we na een lange dag reizen aankomen. Met ongeveer 6.000 inwoners is Porvenir de grootste plaats op Chileens Vuurland. Maar ook hier is geen camping te vinden. We twijfelen of we de camper dan maar gewoon ergens langs het water zetten, maar het is zo rustig en we kennen de plaatselijke gebruiken nog niet, dus we gokken het er niet op. Aan de overkant van het water ligt de grote stad Punta Arenas, een plek waar vandaan ook campers verhuurd worden. Daar zullen we toch zeker meer succes hebben. En dus nemen we om een uurtje of acht ‘s avonds nog de boot.
Lang verhaal kort? Zelfs in Punta Arenas is geen camping te vinden! Er was er in onze tijd wel eentje in de maak, in een ruime achtertuin ergens in een buitenwijk. Maar als je dat niet ziet zitten, ligt de beste mogelijkheid een kleine 25 km noordelijker, bij het vliegveld. Daar ligt Parque Chabunco, een recreatiepark direct aan de snelweg en aan ‘onze’ rechterzijde ook aan de Straat van Magellaan. Het is echt bedoeld om te overnachten, want het park is met bossages in allerlei privéplekjes verdeeld, er staan schuilplekken en barbecues. Het doet dus niet veel onder voor een heuse kampeerplaats, zij het zonder toilet- en watervoorziening. Wij hebben het park helemaal voor onszelf.
En jij? Heb jij ervaring met kamperen in Vuurland? Laat het ons weten!
2 reacties