Ushuaia is de zuidelijkste stad ter wereld, als je het dorp Puerto Williams en het gehucht Puerto Toro (beide in Chili) niet meetelt. Waarschijnlijk is het ook de winderigste stad. Jaarlijks komen hier tienduizenden bezoekers voor hun droomreis naar Antarctica, door de fjorden van Vuurland, over de ruige pampa’s van het zuidelijke deel van Patagonië, en natuurlijk naar het einde van de wereld. De stad betaalt hier een hoge prijs voor. Stel je geen idyllisch, afgelegen en rustgevend oord voor; er is veel verkeer, lawaai, een onaantrekkelijke haven en buiten het centrum is Ushuaia eenvoudigweg een industriestad. De stad zelf vonden wij dan ook een teleurstelling, de omgeving zeker niet!
Natúúrlijk bezoek je Tierra del Fuego Nationaal Park als je in Ushuaia bent, het ligt er maar zo’n 15 km vandaag. Maar daarover later meer. Een boottocht over het Beaglekanaal, naar de pinguïns van Isla Martillo en/of een bezoek aan de authentieke Estancia Harberton horen ook net zo goed bij een bezoek aan Ushuaia. Maar wij willen je meenemen naar iets anders, naar twee voorbeelden van ‘achter de schermen’. Want de bergen die Ushuaia omsluiten bieden volop gelegenheid voor prachtige wandelingen.
Glaciar Martial
In het noordwesten van de stad slingert de keurig geasfalteerde Calle Luis Fernando Martial zich over de groen beboste helling een weg omhoog naar de Montes Martial. Vooruit is er constant zicht op de besneeuwde bergtoppen, achter wordt Ushuaia kleiner en het uitzicht over het Beaglekanaal steeds overweldigender. Luxe ski resorts en kleinschalige hotels hebben zich aan deze weg gevestigd.
De weg eindigt aan de voet van de Glaciar Martial skipiste, waar een klein eetcafeetje is en twee overnachtingsgelegenheden. ‘s Zomers is deze piste het brede wandelpad naar de gletsjer. Hoorbaar is een krachtige waterstroom van gesmolten sneeuw. Vergis je niet; de klim zit er al meteen goed in en gaat ongeveer een half uur zo door.
Bij het bovenste kabelbaanstation is nog een eethuisje, dat ‘s zomers echter dicht is. Hier is een oversteek over het water, waarna het rotsachtige pad versmalt en vlakker loopt, langs het water. Nog twee keer moet het water overgestoken worden, waarbij het oppassen geblazen is voor natte voeten. Hoe dichter je bij de gletsjer komt, hoe meer het lijkt alsof je naar een IMAX film zit te kijken.
Vergeet niet om achterom te kijken, want het uitzicht over het Beaglekanaal is gracieus. De wandeling gaat over de rechter bergflank richting de gletsjer. Ook in de zomer ligt er nog sneeuw waar overheen gelopen moet worden en zo niet, dan zijn er overal plakken sneeuw waarin je weer even kind kunt zijn.
Het laatste stuk is een stevige klim en eerlijk gezegd…..stel je geen gletsjer voor zoals Perito Moreno. Glacier Martial is in de zomer eigenlijk zo’n zelfde sneeuwveld als waarin je gedurende de wandeling al even hebt gespeeld, alleen dan wat groter…..
Laguna Esmeralda
Een kleine 20 autominuten ten oosten van Ushuaia, aan Ruta 3 (Valle de Lobos), begint de wandeling (v.v.) naar het smaragd groene gletsjermeer Laguna Esmeralda. Voor mensen met eigen vervoer is het even opletten, want de wandeling staat nergens aangegeven. Zodra je het enorme billboard met een foto van een wolf ziet (Valle de Lobos dus), gooi je het stuur om naar de parkeerplaats direct aan de weg.
De wandeling is ongeveer 4,7 km enkele reis en voert door stukken bos, langs beverdammen en over drassige vlakten. De wandeling is niet steil en voor iedereen goed te doen, maar de bospaden zijn hier en daar oneffen door wortels en keien, en drassig. Met losse planken en boomstammen is geprobeerd het pad begaanbaar te houden. De open vlakten geven prachtig uitzicht op de omringende bergen. De bodem onder deze vlakten is heerlijk veerkrachtig en misschien wel daarom kunnen die ook erg drassig zijn met provisorische hulpmiddelen. Eén keer is een lang vlonderpad gefaciliteerd. Met name de laatste vlakte is in de vroege zomer nog erg modderig met een grote kans op een misstap en dus natte voeten.
Op het laatste stuk volgt het pad de sterk stromende Rio Larsiparsabk. Dit deel is rotsachtig. De laatste meters zijn de enige echte klim van deze wandeling. Een stevige tred en goed schoeisel zijn dus al met al een vereiste.
De ruige bergen van de Sierra Alvear en een hangende gletsjer omcirkelen het schitterende meer en maken je natte voeten meer dan goed.
