De echte die hards lopen de meerdaagse O- of W-track. Iets mindere die hards als wij komen voor de fictieve I. Van “Is ook prima”. We hebben het over de wandeltocht der wandeltochten in Torres del Paine Nationaal Park: naar de voet van de drie torens waar het NP bekend om staat. Een tocht van 9,5 km die in 4,5 uur te doen is en ons dus zeker 5,5 uur gaat kosten. Want we kennen ons zelf.
Het weer valt helaas wat tegen. Beneden op de parkeer- / kampeerplaats is het prima en helder, maar als we omhoog kijken naar onze bestemming, is die verhuld in wolken. Rond 8:30 uur zijn we er klaar voor. Bij het bezoekerscentrum schrijven we ons in als dagrecreanten en vragen we naar de laatste weerberichten. Koud en matige wind. Geen regen maar wel sneeuw. Balen! Morgen blijkt het niet anders en dan wordt zelfs een hardere wind verwacht. Een eenvoudige keuze dus. Op hoop van zegen dan maar.
Het officiële beginpunt ligt bij het enorme Hotel Las Torres Patagonia. Al direct na het tweede bruggetje splitsen de routes zich naar links voor de Cuernos of rechtdoor naar de Torres. Hier begint ook meteen de eerste en lange klim over een steeds smaller wordend rotspad. Er loopt ook een ruiterpad dus met paarden kun je ver komen. Het is nu prachtig helder weer en het uitzicht wordt mooier en mooier.
We volgen de kale flanken van de Ascenciokloof waar het pad soms fijn, vlak en breed is en op andere momenten weer smal, bochtig en steil. Na een kleine twee uur bereiken we Refugio Chileno, waar we even pauzeren om wat te eten en te drinken. Hier kunnen meerdaagse wandelaars eten en overnachten. We stuiten hier op een groep (visueel) beperkten en hun begeleiders én een team van de nationale Chileense televisie dat hen volgt. Dat zou een geweldige prestatie zijn als zij ook de top bereiken!
Na een half uur pauze vervolgen we onze weg. Nadat we de rivier zijn overgestoken via een gammel bruggetje loopt het smalle en rotsachtige pad door het bos. We beginnen nu continu te klimmen en doen dat rustig aan. Regelmatig moeten we opzij stappen voor hikers die er hun doel van maken om zo snel mogelijk boven te zijn. Ze doen maar. Anderen komen alweer naar beneden dus die waren er vroeg bij vanochtend. We voelen dat we hoger komen omdat het kouder wordt. Het wordt ook bewolkter. Als we na ongeveer een uur op een grote open plek uitkomen (dit blijkt Guardería Torres, waar ook weer een kampeergelegenheid is) is het zicht over de besneeuwde toppen voor ons beperkt geworden door de bewolking en voelen we de eerste natte sneeuw. O jee.
Vanaf hier begint het serieuze werk: het klauteren over rotsen langs de steile helling omhoog. En dat constant, een uur lang. Dat voelen we wel in onze benen en dus moeten we af en toe even op adem komen. We maken gretig gebruik van de stopmomenten om anderen te laten passeren of afdalers voor te laten gaan, want het pad is smal.
Maar dan, na bijna vijf uur hiken, worden we beloond. We zijn er! Het zicht op de torens is beperkt door de bewolking, maar af en toe duikt er een gaatje op waardoor we ze toch zien.
We nemen plaats op een van de rotsen. Dik ingepakt want het is koud, er staat veel wind en het sneeuwt. Maar wat geeft het. We eten de meegebrachte pasta en stellen ons voor dat we hier helemaal alleen zijn. De werkelijkheid is dat het enorm druk is en iedereen de beste plek zoekt, maar ach. Op een gegeven moment horen we geklap en gejuich. De groep minder validen heeft het ook gehaald, wat een prestatie!
We weten hier toch zo’n anderhalf uur te blijven, hopende dat de wolken een keer verdwijnen. Maar dan moeten we het toch echt voor gezien houden, want we bevriezen zowat. Zoals altijd gaat de terugweg wat makkelijker en het is ook rustiger. Bij Guardería Torres hangt nu een bordje over het pad, dat aangeeft dat het laatste steile stuk nu gesloten is. Dat betekent dat het 15:00 uur is geweest. Door wat open plekken in het bos kijken we af en toe achterom naar de Torres en wat we vanwege het verbeterde weer al vreesden: op een gegeven moment zijn de toppen helemaal in vol ornaat zien. Wat een pech dat we nu niet boven zijn!
Rond 17.30 uur zijn we weer bij Refugio Chileno, waar we 20 minuten pauzeren. De wind trekt weer aan en het is koud. Om half 8 zijn we terug in het dal bij Hotel Las Torres en lopen we hand in hand over de denkbeeldige finishlijn. We hebben het geflikt. We belonen ons zelfs met een simpel dinertje in de hotelbar. Wat zullen we vanavond goed slapen!
