2013/02/01: Heenreis
Een reis naar de VS heeft heel wat voeten in de aarde. In de eerste plaats kom je het land niet in zonder voorafgaande toestemming. So far so good, we hoeven de reis niet op voorhand te annuleren. Maar die toestemming betekent slechts dat je op het vliegtuig naar de VS kunt stappen; garantie dat je ook daadwerkelijk het land kunt gaan bereizen, heb je daarmee echter niet. Alles hangt af van het humeur van de douanebeamte van dienst.
Na 11 uur vliegen en 1,5 uur in de rij te hebben gestaan, treffen wij nu net de grootste bitch die ze in Houston konden vinden voor die baan. Welcome to the US of A…..!! Als het aan haar gelegen had, waren we meteen rechtsomkeert gestuurd, maar ze kon niets verkeerds bij ons ontdekken. Of heeft zij er soms de hand in gehad dat we ons moeten onderwerpen aan een extra bagagecontrole? Hoe dan ook blijven van de vier uur transfertijd nog maar 1,5 uur over om onze benen te strekken.
De vlucht naar New Orleans duurt maar 45 minuten, eigenlijk te schandelijk voor woorden. We zitten naast Patrick, die heeft opgevangen dat we geen locals zijn en vraagt naar onze reisplannen. Hij is een echte “Nola” (= iemand uit New Orleans) en geeft ons een paar leuke tips voor de stad. Hij feliciteert ons met het te gekke weekend dat we voor de boeg hebben: Mardi Gras (carnaval) en de Super Bowl; het wordt één groot, ongeorganiseerd gekkenhuis!! Eh, yeah sure, joepie……, écht iets voor ons…..
Hoe anders worden we in New Orleans verwelkomd! Doordat het een binnenlandse vlucht is, hebben we geen vervelende controles meer en we worden door vrolijke dames opgewacht die ons kralenkettingen in de kleuren van Mardi Gras omdoen (ook bij John ja….). En overal wordt verwezen naar de Super Bowlfinale die zondag voor het eerst sinds 2005 (‘na Katrina’) hier in New Orleans plaatsvindt. Ook Greg, de medewerker van autoverhuurder Alamo en de tweelingbroer van Will Smith (‘he gets that a lot…’) staat ons met een big smile en super klantvriendelijk op te wachten. Het kán dus wel. In een gloednieuwe en comfortabele rode Toyota Corolla nemen we afscheid van ‘m, waarbij hij wat Nederlandse woorden eruit gooit. Topkerel! Homo ook.
Het ontvangst in New Orleans doet ons Houston gelukkig snel vergeten. Als we dan ook nog eens in het donker in één keer ons motel in het oosten van de stad vinden, kunnen we toch nog terug kijken op een goede reis. We zijn precies 23 uur onderweg geweest als we met de koffers ons appartementje binnenlopen.
2013/02/02: New Orleans (dag 1)
Het is in de VS – of althans in New Orleans – niet gebruikelijk dat de rijtijden van de bus worden aangegeven. Je weet alleen de frequentie en bij de bus die wij naar het centrum van New Orleans willen pakken, is dat elke drie kwartier. In het ergste geval moeten we dus 45 minuten wachten. Maar we hebben geluk: met 10 minuten is de bus er. We slalommen erop los in dit oostelijke stadsdeel, dus we zien heel wat. Er staan mooie huizen, maar er ligt ook veel braak en vervallen. We vragen ons af of dit nog de gevolgen zijn van orkaan Katrina uit 2005. De bus raakt helemaal vol en is het nu raar om op te merken dat wij de enige blanken zijn?
In Downtown New Orleans lopen we eerst via de drukke Canal Street naar de rivier Mississippi. Er is volop politie aanwezig en af en toe rijdt onder politiebegeleiding een geblindeerde limousine of dito cordon dure auto’s voorbij. We weten dat het een feestweekend is; is Obama hier soms ook? Of kwam Beyoncé net voorbij? Die treedt morgen voor de wedstrijd in het Superdome op. Het is prachtig, zonnig weer (zo’n 20 graden), al is het windje af en toe wel wat fris. De wandelpromenade langs de Mississippi is omgetoverd tot ‘Super Bowl Boulevard’ en het is er druk. Men is uitgedost in het tenue van het favoriete footballteam, én/of in de kleuren van Mardi Gras. Er treden verschillende bands op, mensen zitten lekker in de zon op het gras en er wordt veel gedronken.
Ook in het French Quarter, de historische wijk van New Orleans, is het enorm druk met feestvierders en muzikanten. De typische Franse balkons zijn veelal versierd in de kleuren van Mardi Gras en bijbehorende maskers. Het is moeilijk voor te stellen dat het hier ook gewoon rustig en idyllisch kan zijn. Terug bij ons motel ontdekken we het Pandabuffet-restaurant om de hoek. Met z’n tweeën eten en drinken we voor $30 (nog geen € 25) ons buikje vol met Aziatische gerechten en ieder een halve liter drank. Lekker rossig en toch wel moe geworden, hebben we nog een rustig avondje.
2013/02/03: New Orleans (dag 2)
Vandaag hebben we minder geluk met de bus; we hoopten er één eerder te nemen, maar na drie kwartier wachten (in het warme zonnetje, dat wel…), gaat dat niet meer op. Het is minder druk, dus we rijden er nu wel korter over dan gisteren. Het is ‘Super Sunday’: om 16:00 uur wordt in het Superdome stadion de finale van de Super Bowl gespeeld tussen de Baltimore Ravens en de San Fransisco 49-ers. De eindhalte is niet ver van het stadion vandaan, dus daar lopen we eerst naartoe. Zoals verwacht is het er een gekkenhuis. Supporters in alle soorten en maten en in alle mogelijke uitdossingen staan al te wachten tot ze naar binnen mogen. Er is veel pers; wij zijn op dit moment onderdeel van wereldnieuws. Opvallend is dat de tegenstanders gebroederlijk naast elkaar staan; daar kunnen ‘onze’ hooligans nog wat van leren. We vermaken ons tussen de supporters eigenlijk wat te lang, dus de tweede verkenning van het historische centrum doen we in een wat sneller tempo.
We lopen eerst naar en door het stadsdeel Marigny, een tip die we in het vliegtuig kregen van Patrick. En inderdaad is het een fotogeniek stukje New Orleans met kleurrijke, meestens houten woningen met veranda’s, pilaren en louvredeuren, en veel groen. Het doet een beetje Midden-Amerikaans aan. In het French Quarter is het beduidend minder druk dan gister, maar nog steeds gezellig en kleurrijk.
We nemen rond hetzelfde tijdstip als gisteren de bus terug en weer maken we het onszelf makkelijk bij het Pandabuffet. We zijn vroeg terug in het motel en volgen plichtgetrouw de footballfinale. Het is superspannend; na de eerste helft staat Baltimore ver voor (28-6), maar dan slaat het noodlot toe: de helft van de verlichting in het stadion valt uit. De daardoor noodzakelijke lange spelonderbreking weten de 49-ers goed te benutten; in no time komen ze terug tot 34-29, met nog 4 minuten op de klok. Maar het zijn dan toch de Ravens die met 34-31 aan het langste eind trekken.
‘New Orleans’ was last modified on:
[twitter_stream template=”list” search=”NewOrleans” lang=nl count=5]
