Omdat we deze reis in februari maken, kiezen we voor de warmere staten. New Orleans is startpunt, waar we midden in het feestgedruis van Mardi Grass (carnaval) en de Superbowl terecht komen. In vier weken tijd rijden we vervolgens via Atlanta en de Georgische kust naar Miami Florida. Onze reis kent veel hoogtepunten, hieronder hebben we er zeven voor jullie op een rijtje gezet.
Charleston (South Carolina)
Charleston heeft een rijke historie. Het is een van de oudste steden van de VS met indertijd een bloeiende slavenhandel (er zijn in de omgeving nog plantages die de herinnering daaraan levend houden) en de Amerikaanse Burgeroorlog begon hier in 1861. Charleston is ook in andere zin rijk: in het historische centrum staan enorme, drielaagse 18e en 19e eeuwse herenhuizen die door de Engelse kolonialisten of rijke bankiers of handelaren zijn gebouwd. Ongetwijfeld onbetaalbaar. De lanen zijn groen met palmbomen of eeuwenoude eiken. Er zijn ook Franse invloeden, zoals we die in New Orleans hebben gezien. Dit centrum ligt op een punt van een schiereiland en wordt omringd door het water van twee rivieren. Erlangs loopt een wandelboulevard, waar het goed vertoeven is.
Savannah (Georgia)
Savannah lijkt op het eerste gezicht sterk op Charleston: statig met kapitale 18e en 19e eeuwse villa’s, geschiedenis met slavenhandel, koetsjes en trolleybusjes. Maar Savannah is veel groener. De kilometers lange lanen zijn overwoekerd door de kruinen van imposante eiken met Spaans mos en er zijn maar liefst 21 plantsoenen (squares) met elk een kunstwerk (beeld, fontein, obelisk). Niet voor niets is de stad decor geweest voor menige film, waaronder ‘Forrest Gump’. Uren slenteren we weer door het historische centrum en langs de oude werven aan de Savannah River.
St Augustine (Florida)
Als oudste stadje van de VS en door de Spanjaarden gesticht, moet het toch zeker barsten van de romantiek?! St Augustine e.o. was geliefd bij de veroveraars; de Spanjaarden verjoegen de Fransen in dit gebied en stichtten er in 1565 dit plaatsje, dat vervolgens een paar decennia later door de Britten werd platgebrand. Reden om het te beschermen door in 1672 het Castillo de San Marcos te bouwen, dat nog steeds in zeer goede staat te bewonderen is. Verder is er niet echt veel meer van de alleroudste gebouwen over, maar wel staan er nog het oudste, in Spaanse stijl gebouwde, woonhuis van Florida (uit begin 18e eeuw) en het oudste houten schoolgebouw van de VS (uit halverwege de 18e eeuw). Daarnaast herinneren vooral de smalle straatjes, mediterrane huisjes met veranda’s, smeedijzeren balkons en patio’s, en vooral de straatnamen (Sevilla, Valencia, Granada Street, etc.) aan de Spaanse geschiedenis. Er wordt ook wel veel Spaans gesproken op straat, maar dat zijn gewoon toeristen en we horen het eigenlijk al de hele vakantie overal (veel is hier tweetalig).
Cape Canaveral (Florida)
Het KSC kennen we beter als ‘Cape Canaveral’, de plek van waar astronauten (m.n. met de Space Shuttle) gelanceerd worden. Het KSC is ‘de plek om het universum te ontdekken, te verkennen en te begrijpen’. Het is voor een groot deel een museum met foto’s, ruimtepakken, gebruiksvoorwerpen, maanstenen en videopresentaties, maar er valt ook veel te ervaren. Wij weten nu bijvoorbeeld hoe het voelt om met 29.000 km/uur afgeschoten te worden (als een natuurlijke facelift, zeg maar) en in het IMAX-theater beleven wij in 3D het gesleutel aan de Hubbletelescoop mee alsof we er zelf bij waren. Wat nou Walt Disney World? Kennedy Space Centre rules!!
De zeekoeien bij Tampa (Florida)
Als we net goed en wel Tampa uit zijn, maken we al onze eerste stop, bij een elektriciteitscentrale. De centrale ligt aan een baai en het daardoor verwarmde water trekt zeekoeien aan. Wij willen dat natuurlijk wel eens zien en denken dat we net geluk moeten hebben en dat niemand deze plek kent. Fout! Het is een compleet ingerichte locatie met informatiecentrum, uitkijkplatform en parkeerplaats. We zijn zeker niet de enigen en geluk heb je blijkbaar niet nodig, want de baai ligt bezaaid met bewegingsloze reuzen. Ze kunnen ons van alles wijsmaken, maar we nemen maar aan dat dit nu zeekoeien zijn. Bommen uit de Tweede Wereldoorlog hadden we ook geloofd.
Everglades NP (Florida)
We hebben goede verhalen gelezen over de eerste twee wandelingen in het park, dus daar beginnen wij ook maar mee. Het blijkt een gouden greep: we zien veel vogels van heel dichtbij, schildpadden, zelfs een slang en niet één, niet twee, niet drie, maar zo’n 40 alligators (waarvan 29 bij elkaar)!! Ze liggen ook vlakbij het looppad te luieren in de zon, geweldig. Omdat er zoveel te zien en te horen is, doen wij over dit wandelingetje van een uur zo’n 2,5 uur en ondanks de bewolking raken we goed verbrand.
Holocaustmonument bij Miami Beach (Florida)
We lopen afwisselend over het strand en het vlonderpad en steken dan een paar straten in het centrum door op zoek naar het Holocaustmonument. Hemeltje lief, wat is dit een indrukwekkend monument! Een enorme hand lijkt uit een prachtige vijver te komen, maar wordt omringd met sculpturen van levensechte mensen in nood, waar de wanhoop van af te lezen is. Er is een fotogalerij waar de rillingen van over je rug lopen en een tunnel (‘The Lonely Path’) waarin de stemmen van Israëlische kinderen galmen die liederen van de Holocaust zingen. Wauw! Hier zijn we echt even door van ons stuk gebracht. Ongemerkt zijn we hier anderhalf uur.
