Naar Darwin
Een bezoek aan de vlindertuin in Batchelor laten we toch maar varen, omdat het er waarschijnlijk nóg benauwder is dan er buiten. We tanken en rijden dan in een uurtje naar Darwin, een dag eerder dan volgens het oorspronkelijke plan. Omdat het weekend is en een feestdag voor de deur staat, zijn we gewaarschuwd voor topdrukte, dus we zorgen eerst voor een campingplaats. Janet en Ernst hebben ons gisteren verteld op welke 4-sterren camping zij staan, maar die blijkt nog redelijk ver van de stad vandaan te zijn. We rijden dus wat verder door en kunnen gelukkig meteen terecht bij Shady Glen Tourist Park, op zo′n 10 minuten rijden van het stadscentrum. De plek die we kunnen innemen is een béétje krap en we hebben geen eigen waterkraan, maar ligt wel goed in de schaduw. Onder een paar palmbomen…waar grote spinnen kunnen zitten…dat wel. Hoewel het kleine zwembad van de camping er erg verleidelijk uitziet, gaan we eerst op pad voor een boodschap en lunch. We ervaren weer het voordeel van een grote stad: er is een Subway, een modern winkelcentrum en een grote supermarkt. En overal draait de airco volop, wat een verademing. In het winkelcentrum kopen we een kaartje voor Lesley en John die ons meenamen Karijini N.P. in, om hen te laten weten dat we goed en wel onze eindbestemming hebben bereikt.
Terug op de camping vermaken we ons even met kaarten en lezen in de schaduw van de campingkeuken tegenover onze staanplaats. Janet en Ernst wezen ons gisteren op de Sunset Market op Mindill Beach en we willen best daar naartoe om hen te ontmoeten, maar pas als de ergste hitte voorbij is. We gaan dus pas om 17:30 uur die kant op en zien nog net de sunset vanaf het strand. Het is razend druk op de markt. Vanaf de kraampjes wordt van alles te koop aangeboden: sieraden, brillen, keramiek, houtsnijwerk, kleding, didgeridoos, noem maar op. En heel veel eten, vooral Aziatisch. Het kleine standje “The Lucky Cow” biedt zelfs uitsluitend vegetarische producten! We bestellen van alles wat. Veel komt uit de frituur of is koud en gewoon niet lekker. Nu is Patricia wel wat gewend en laat zich er niet door stoppen, maar John haalt er geen voldoening uit en eet maar een paar happen weg. Dat doen we in Nederland dan toch beter. Gelukkig heeft Patricia nog een Subway-broodje bij zich en die smaakt wel prima. Er is ook live muziek. Dat varieert van een sologitarist tot een dansgroep, maar alleen van de heuse BLANKE didgeridoo-virtuoos eMdee zijn we onder de indruk. Op zijn swingende noten dansen donkere kinderen er op los, het is prachtig om te zien. Ondanks dat we een paar keer heen en weer zijn gelopen, treffen we Janet en Ernst niet.
Darwin (dag 1)
We moeten duidelijk ons dagritme aanpassen aan de warmte, dus we staan vroeg op om de stad te verkennen. Al om 8:30 uur zijn we in het centrum. We zetten de auto op de parkeerplaats bij de openluchtbioscoop aan het einde van Jervois Road en lopen via het park en een trap omhoog naar de Esplanade. We komen achter het parlementsgebouw uit en hebben het nu al warm. Vanaf hier volgen we de wandeling uit de Lonely Planet. Darwin is een vrij nieuwe stad, omdat het in 1974 vrijwel compleet is weggevaagd door cycloon Tracy. Er zijn nog maar een paar gebouwen (of restanten daarvan) die stammen uit de 19e eeuw, zoals de ruïne van het voormalige stadhuis aan Smith Street. Een combinatie kan ook: de kerk even verderop is deels origineel en deels compleet nieuw. Met de stadswandeling zijn we door gebrek aan bezienswaardigheden snel klaar, zodat we weer de verkoeling kunnen opzoeken. Dat doen we eerst in het visitor centre op de hoek van Bennett en Smith Street en daarna drinken we een goede bak koffie op het terras van een tentje vooraan The Mall, het voetgangers- en winkelgebied van Darwin. Voor slechts AUS$ 2,00 internetten we ook nog een uurtje voordat we weer terug gaan naar de camping. Hier lunchen we en nemen een duik in het zwembad.
Na het douchen gaan we op jacht voor een comfortabele slaapplaats voor de laatste twee nachten, zodat we uitgerust het vliegtuig kunnen instappen. We informeren eerst bij onze eigen camping naar een chalet, maar die zouden we minstens drie nachten moeten huren. Vervolgens rijden we naar Hidden Valley Tourist Park, een paar straten terug over de Stuart Highway. Hier is een verblijf van twee nachten wel mogelijk, maar vallen de kosten hoger uit dan we hoopten. We gaan dus toch nog even verder kijken. Toen we naar het centrum van de stad reden, reden we langs een motelletje direct aan de weg. We besluiten daar te gaan kijken. Het motel heet – hoe kan het ook anders – Highway Inn Motel. Blijkbaar een gewilde plek voor vrachtwagenchauffeurs, want er staan er twee op de parkeerplaats achter het motel. De receptioniste zit aan de telefoon op het moment dat we binnenkomen, dus we moeten even wachten. Het ziet er op het oog allemaal wat sober uit, maar misschien bedriegt de schijn. De receptioniste is erg vriendelijk en behulpzaam. Er is gelukkig een kamer beschikbaar aan de achterzijde (dus niet aan de zijde van de doorgaande weg) en we kunnen een vergelijkbare kamer bekijken. Het is geen 4-sterren, maar wat ons betreft ziet het er prima uit. We boeken voor één nacht. We zijn er blij mee, ook omdat het motel op de route naar Apollo en naar het vliegveld ligt, dus hoeven we de laatste dag niet veel moeite te doen.
Nu we de laatste overnachting geregeld hebben, gaan we nog even naar East Point, een schiereiland aan de westkust van de stad. We hebben er een mooi uitzicht op de bescheiden skyline van Darwin en onder het genot van een snabbel en een drankje aanschouwen we maar weer eens het ondergaan van de zon.
Darwin (dag 2)
Als we ons ochtendritueel hebben gehad, regelen we eerst een extra nacht op deze camping. We gaan immers maar één nacht in een hotel doorbrengen. Daarna rijden we naar Aquascene in het uiterlijke westen van de stad (Doctors Gully). Je kunt daar gigantische vissen voeren. Hoewel de naam het wel doet vermoeden, is het geen aquarium ofzo, maar een afgeschermde strook rustig kustwater. De vissen komen dus rechtstreeks uit de zee. Het is een leuke ervaring, je staat tot je knieën in het water en de vissen zwemmen langs en tussen je benen, terwijl ze het brood uit je handen pakken. Alleen Patricia heeft hier plezier aan, John bekijkt het allemaal liever vanaf de kant, in de schaduw. De vissen zijn allemaal enorm. Op de stukjes brood komen vooral bandeng (milkfish) en harder (mullet) af, maar we zien af en toe ook een zwart/grijs gestreepte platvis en zelfs een katvis laat zich heel snel zien als die uit het niets opduikt om een stuk brood te pakken. In een bassin op het terrein zwemmen barramundi (een delicatesse in WA en NT) en katvissen, maar die mogen niet gevoerd worden. We zijn hier zo′n twee uur zoet.
Na het vissenvoeren duiken we de stad weer in voor een stevige lunch bij ons inmiddels favoriete tentje vooraan de winkelstraat. Daar treffen we prompt Janet en Ernst. Stalkers! Zij stappen vanavond in het vliegtuig naar Bali, om hun wereldreis te vervolgen in Azië. Ze hebben nog een maand te gaan. We zijn natuurlijk best jaloers. Na de lunch zoeken we verkoeling in het goedkope internetcafé naast de Subway. Pas tegen 16:00 uur gaan we terug naar de camping en gaan we nog even zwemmen en relaxen. We bekijken nog wat we morgen kunnen doen, maar de tijd is aangebroken om “af te bouwen”. Morgen is het Territory Day, waarbij de verzelfstandiging van het NT wordt gevierd. Er wordt vuurwerk afgestoken op Mindil Beach (de plek van de Sunset Market) en gelet op het spektakel dat we altijd zien van nieuwjaar in Sydney, verwachten we er veel van. We realiseren ons dat vannacht onze laatste nacht in de camper is. Met een foto en een goed diner nemen we vast afscheid van ′m.
Darwin (dag 3)
Nadat we afscheid genomen hebben van de camping rijden we eerst naar Cullen Bay om te kijken wat dat te bieden heeft. Nou, dat blijkt een enorme jachthaven, omringd door joekels van huizen en met leuke restaurantjes aan Marina Boulevard. In een daarvan drinken we cappuccino uit een soepkom! Daarna rijden we weer terug en checken we in bij het Highway Inn Motel. We vragen of we de kamer morgenochtend een uurtje langer mogen hebben, omdat we nog een volle dag voor de boeg hebben. Gelukkig is dat geen probleem. De kamer is heerlijk koel en we zijn blij met de ruimte en onze eigen TV en badkamer. We ruimen de camper uit en gooien alles op bed: het resultaat van de afgelopen 6 weken. Patricia gaat daarna nog even in het zonnetje zitten op het grasveldje achter onze kamer. Niet bij het kleine zwembad, want daar zijn alleen twee mannen aan het ravotten. John blijft binnen om alvast zijn koffer in te pakken.
Het afscheid van Australië moet natuurlijk op gepaste wijze. En omdat Cullen Bay ons vanmorgen blij verraste, gaan we daar een hapje eten. Het wordt hetzelfde tentje als waar we vanmorgen zaten, omdat er een saladebar is, waarvan Patricia goed kan eten. John heeft er een mooi stuk zalm bij. We vrezen te laat te zijn voor het vuurwerk op Mindil Beach als we de eerste klappen al horen. Het blijkt echter dat we vanaf het strand aan de andere kant van de weg een voortreffelijk uitzicht hebben op het vuurwerk. Het is dus helemaal niet nodig om er met de neus bovenop te staan. Het vuurwerk is wat we van de Australiërs verwachten: mooi, kleurrijk en gigantisch met een heuse finale. Zo′n toepasselijk afscheid hebben we niet eerder gehad. Moe en voldaan liggen we pas om 23:00 uur in – een écht – bed.
Darwin (dag 4)
We hebben niet geweldig geslapen door onze roerige bovenburen. Als John onder de douche staat, wordt op de deur geklopt en gevraagd of we voor 11:00 uur de kamer willen verlaten. Patricia roept door de gesloten deur terug van niet, omdat we een andere afspraak hebben kunnen maken. We draaien dus lekker ons eigen schema en verlaten als compromis toch een halfuurtje eerder de kamer. De spullen kunnen we in de huiselijke lobby laten staan en als het nodig is, kunnen we vanmiddag ook nog douchen in de douche op de gang in de andere vleugel van het motel. We rijden weer naar Cullen Bay voor een soepkom koffie en een goed broodje voor John. We blijven er een beetje hangen om de tijd door te komen.
Om 13:30 uur brengen we de camper terug bij Apollo, een paar blokken bij het motel vandaan. De kilometerstand staat op 203511. Dat betekent dat we er 6709 kilometer mee gereden hebben, exclusief het stukje van Apollo in Perth naar ons hotel daar. Dat hebben we goed gedaan! De afhandeling van het inleveren gaat voorspoedig, waarbij Patricia nog wel laat weten dat ze het slordig vindt dat Apollo tot op de dag van vandaag niet heeft teruggebeld op het telefoontje vanuit Tom Price. Maar ja, dat maakt nu natuurlijke niets meer uit, de medewerkster kan alleen maar haar excuses aanbieden. We kunnen teruglopen naar het motel en zoeken nog wat verkoeling in de lobby. Dan laten we maar een taxi bellen, die er om 14:50 uur is. Een halfuur later hebben we al ingecheckt op het vliegveld en moeten we ons nog drie uur zien te vermaken. Dat doen we met schrijven, lezen, muziek luisteren en wat te drinken. Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd, waarmee deze geweldige vakantie tot een einde is gekomen.
