2009/06/17: Naar Kununurra
Omdat we niet langer in Purnululu N.P. kunnen zijn (volgens het oorspronkelijke plan zouden we er overnachten maar dat zit er dus niet in), lopen we een dag voor op schema. We kunnen dus lekker rustig aan doen, ook omdat de rit naar Kununurra lekker kort is, zo′n 197 km. We vertrekken om 10:15 uur. Zoals gebruikelijk is er onderweg geen reden tot stoppen, maar we zien wel mooie, grillige, rode bergketens en er wordt hard gewerkt aan de weg. Dat zal tijd worden, want niets mag hier in Australië en overal word je gewaarschuwd, maar met een snelheid van 110 km/uur op een snelweg van twee rijstroken in tegengestelde richting zo breed als één rijstrook in NL, hebben ze geen moeite.
We zijn al om 12:00 uur in Kununurra. De camping in het centrum van het stadje is vol, dus we moeten uitwijken naar Hidden Valley Caravan Park, zo′n 1,5 km er buiten. Daar slagen we gelukkig prima op een ruime, schaduw-rijke plaats. Nadat we onze campingmeubels uitgestald hebben en wat hebben gedronken, doen we een boodschap in de grote supermarkt in het winkelcentrum. En omdat we nu toch de tijd hebben, rijden we meteen 6 km terug naar de Diversion Dam. Dit is een van de twee dammen in de Ord River waardoor Kununurra in staat is om groen en vruchtbaar te zijn via irrigatie in een gortdroog gebied. Het stadje staat dan ook bekend om de oase van groente- en fruitteelt. Er schijnen plannen te zijn om het irrigatieproject uit te breiden, maar we merken daar niets bijzonders van. Bij de dam worden we gewaarschuwd voor krokodillen, maar om een mooie foto te kunnen maken, moeten we toch echt wat dichterbij het water gaan staan. Met kloppend hart en goed om ons heen kijkend doen we dat dan maar. John verder dan Patricia, want die heeft alleen haar slippers aan en kan dus onmogelijk wegrennen. We zien een man op een rots in het water staan vissen. Hoe die dat voor elkaar heeft gekregen, is ons een raadsel en we doen het hem zeker niet na. Een pelikaan houdt de man nauwlettend in de gaten en hoopt ongetwijfeld dat ie een visje toegeworpen krijgt.
We hebben in de Lonely Planet gelezen over Kelly′s Knob Lookout, het hoogste punt van Kununurra. Het ligt niet ver van onze camping, en gaan daar dan ook heen om van een mooie zonsondergang te genieten. We zijn niet de enigen. Het uitzicht over de groene akkers is prachtig en we zien en horen ook nog een vliegtuig landen en opstijgen. Terug op de camping luiden we relaxt de avond in. De temperatuur is heerlijk om nog even buiten te zitten. We hebben intussen buren gekregen: een stel met een peuter. Patricia heeft al snel sjans met het kleine manneke. Hij heet Ben (I′m Ben, what′s your name?), is pas twee jaar maar praat de oren van onze kop af. Tegen ons is het een schatje, maar we krijgen al gauw door dat dat bij paps en mams niet altijd het geval is….
2009/06/18: Kununurra e.o.
We slapen lekker een beetje uit. Vandaag verkennen we de omgeving verder. We rijden eerst naar Ivanhoe Crossing, een rivieroversteek van de voormalige hoofdroute naar de plaats Wyndham. De oversteek staat nu onder water, maar tot onze verbazing is die nog wel in gebruik! We zien een paar keer hoe waaghalzen de oversteek door het stromende water wagen. De auto′s zijn wel allemaal 4wd.
Daarna rijden we naar Salad Bowl Café. Dit is een voorbeeld van een boerderij die is opengesteld voor publiek om plaatselijke producten te kopen en een hapje te komen eten. Het is nog te vroeg voor een lunch dus nemen we alleen een smoothie. We kopen ook lekkere verse sperziebonen en een meloen. Bij het afrekenen vragen we of de groenten geen probleem opleveren bij de oversteek naar het Northern Territory, waar strikt wordt gecontroleerd op groente, fruit, zaden, honing en noten omdat men als de dood is voor de fruitvlieg. De medewerkster (misschien is ze wel de eigenaresse?0 verzekert ons van niet, omdat de controle alleen de andere kant plaatsvindt, dus naar WA tóe. We krijgen nog een stukje van een jonge Boab-wortel te proeven (ze maken hier ook ijs, smoothies en gebak van) en vervolgen dan onze weg terug naar het centrum. Aan de hoofdweg ligt het Celebrity Tree Park. Het park is eind jaren ′80 ingericht en alle beroemdheden die de stad hebben bezocht (doorgaans vanwege de interesse voor het irrigatiesysteem) hebben er een boom gepland. Van sporters tot politici, van filmsterren tot auteurs en zelfs prinses Anne van Groot Brittannië. Haar naam is een van de weinige namen op de naambordjes die we kennen.
We lunchen op de camping en rijden dan naar het grootste ingedamde zoetwatermeer van Australië, Lake Argyle. De Ord River Dam lijkt qua lengte maar een ukkie bij de Diversion Dam, maar het is wel een echte met een hoge damwand. De Ord River ligt een stuk lager dan het meer. We hopen hier een spectaculaire zonsondergang te zien vanaf een van de vele uitkijkpunten, maar die blijken er nauwelijks te zijn of niet erg strategisch opgesteld. Het valt dus nogal tegen. Maar we kunnen zeggen dat we er geweest zijn en hebben een kleine indruk gekregen. We gunnen ons niet de tijd om een boottocht over het meer te maken, hoewel ons dat door een van de medereizigers naar Purnululu NP werd aangeraden. Als we de camper willen instappen, ontdekt John dat hij zijn zonnebril niet meer bij zich heeft. We proberen goed te zoeken bij de plekken waar we net hebben gestaan, maar dat valt met de invallende duisternis niet mee. Na een kwartier moeten we de zoektocht opgeven. Morgen bij daglicht nog maar even goed in de camper kijken. We moeten in het pikkedonker terug rijden en dat is geen pretje als je weet dat elk moment wildlife kan oversteken. Gelukkig hebben we geen verrassingen onderweg.
2009/06/19: Kununurra
We hebben nog een dag om de omgeving te verkennen. Omdat we al veel gezien hebben, kunnen we rustig opstarten. We rijden daarna naar Mirima NP (Hidden Valley NP), dat om de hoek van de camping ligt. Van het park wordt wel gezegd dat het de miniversie van Purnululu NP is, maar dat is wellicht wat overdreven. Wel herkennen we in de grillige rotsen de oranje- zwarte strepen. We klimmen de makkelijkste klim naar het uitkijkpunt. De omstandigheden zijn prima: het is warm, maar er staat een verkoelend briesje. Het zicht is eigenlijk maar naar één kant de moeite waard, aan de andere kant kijken we uit op een autobedrijf. We lopen ook nog een korte route tussen de “mini bungles” op zoek naar rotstekeningen, maar die vinden we niet. Na een uurtje of twee kunnen we het alweer voor gezien houden.
We zijn fit genoeg om meteen een boodschap te doen en rijden daarna naar Ivanhoe Farm voor een lunch op de boerderij. Dat blijkt geheel geen slechte keuze, we eten er in het zonnetje op het terras in het gras een heerlijke sandwich (Patricia) en tapas (John) in niet bepaald lullige porties. Met volle buik gaan we daarna twee uur internetten in het internetcafé naast het visitor centre. We willen graag al wat foto′s uitzoeken, maar zelfs daar komt het niet van omdat we zoveel op ons blog hebben te melden. Pas om 17:30 uur zien we de camping weer. Lekker rossig hebben we een rustige avond.
‘Kununurra’ was last modified on:
[twitter_stream template=”list” search=”Kununurra” lang=nl count=5]
